Մի ցուրտ ձմեռային առավոտ փերին դուրս էր եկել զբոսնելու։ Նա գիտեր, որ ցուրտ է, բայց նա ցրտի պատճառով մի քանի օր տանն էր մնացել;
–Օդը մաքուր է թվում, բայց այնուամենայնիվ օդը սարսափելի է թվում,–ասաց փերին ինքն իրեն և շարունակեց քայլել։
-Ու՜ֆ, ես մրսում եմ և չեմ կարողանում չդողալ։ Ես պետք է մի ձև գտնեմ տաքանալու,-ասաց փերին։
Փերին քայլեց իր ընկեր՝ Ռեմբլերի տան մոտով։ Այնպես ստացվեց, որ Ռեմբլերը կանգնած էր տան դիմաց։
-Ի՞նչ ես անում դրսում այս ցուրտ եղանակին,- ասաց Ռեմբլերը։
-Ես երկար ժամանակ մնացել էի տանը և մի փոքր մաքուր օդի կարիք ունեյի,- ասաց փերին։
-Ես ունեմ մի տաք բան, որը քեզ կտաքացնի։ Մնա այստեղ, ես հիմա կգամ,- ասաց Ռեմբլերը։
Փերիին շատ հետաքրքիր էր թե ինչ կարող էր ունենալ Ռեմբլերը նրա համար։ Մի քանի րոպե հետո Ռեմբլերը վերադարձավ։ Նրա ձեռքում բրդյա բաճկոն էր։
-Շատ գեղեցիկ ծածկոց է,-ասաց փերին գցելով ուսերին։
Նա զգաց վերմակից եկող տաքությունը և շուտով դադարեց դողալ։
-Շնորհակալությո՛ւն, ես տաքացել եմ արդեն։
-Ես այս ծածկոցը պատրաստել եմ քեզ համար։
-Շնորհակալ եմ, ես իսկապես գնահատում եմ այս արարքը։
-Խնդրե՛մ, ես գիտեի, որ կտաքացնի քեց միանգամից։
-Միանգամայն այդպես է, սա ամենալխվ բանն է, որ դու արեցիր ինձ համար։
-Դու իմ ընկերն ես և ընկերները միշտ պետք է օգնեն իրար։
Աղբյուրը՝ storyland.ca
Հայկուհի Բարսեղյան 